Dag 9: Kherson (Херсо́н)

Voordat we Kiev verlaten rijden we eerst nog even naar het Rodina Mat momument. Het beeld is inclusief sokkel ruim 100 meter hoog. Alleen al het zwaard is 16 meter lang en weegt 9 ton.

Naar het schijnt is tijdens de bouw van het monument een 100 meter hoge kraan gebruikt die speciaal voor deze taak was samengesteld. Het afbouwen van de kraan zou niet meer gelukt zijn voor de datum waarop het officieel geopend moest worden en dus is hij in stukken gezaagd en in de rivier gedumpt.

De auto kunnen we onder aan de heuvel kwijt en het ziet er uit als een flinke klim omhoog. Hellen blijft liever bij de auto dus klauter ik alleen naar boven. Halverwege kruis ik een pad en de trap verder omoog is afgesloten vanwege onderhoudswerken. Ik zal dus om de heuvel waarop het beeld staat heen moeten lopen, in de nu al brandende zon niet echt een feestje. Maar aan de voorzijde aangekomen is het wel een indrukwekkend gezicht.

Voor het beeld staat het Museum of the Great Patriotic War waar zich ook de ingang van het beeld bevindt maar dat is nu gesloten, in ieder geval om 10 uur 's morgens. Er lopen ook nog geen andere bezoekers hier. Op het grote plein voor het museum staan twee beschilderde tanks. Verder staan er beeldhouwwerken van oorlogstaferelen uit verschillende tijdperken. Echt mooi zijn de meesten niet maar het maakt wel indruk. De beelden lopen door tot in een tunnel waar nu plotseling ook andere groepjes mensen uit komen lopen. Kennelijk heb ik niet de gebruikelijke weg bewandeld maar ik loop toch maar dezelfde route terug.

Ondertussen heeft Hellen beneden aanspraak gekregen van de politie maar daar kwam geen Engels woord uit. Ze waren enkel nieuwsgierig blijkbaar. Als we Kiev uitrijden wordt de weg direct een stuk slechter dan de weg die vanuit het westen de stad ingaat. Het is flink hobbelen en stuiteren en af en toe gaten ontwijken. De maximum snelheid is 90 km/u en hoewel de meeste Oekrainers en Russen dat ruimschoots overtreffen doen wij het een stuk rustiger aan. Nog steeds staat in vrijwel ieder dorpje dat we doorkruizen een politiewagen en bijna altijd hebben ze ook een overtreder te pakken.

Opvallend is de wijdsheid van dit land. Regelmatig is er geen beschaving meer te ontwaren om ons heen, naast de weg waar we op rijden dan. Langs de route zien steeds vaker kleine kraampjes waar meloenen en andere vruchten worden verkocht. Soms zit een enkeling met alleen drie watermeloenen of vier potten honing aan de weg, soms zijn het enkele tientallen stalletjes tot een complete markt vol met etenswaar. Merkwaardig is het dat we op de menukaarten van restaurants nauwelijks verse groenten of vers fruit aantreffen.

Voor de lunch stoppen we bij een cafe dat er van buiten wel gezellig uitziet. Ze hebben in ieder geval een overdekt terras. Om onduidelijke redenen kunnen we maar een zeer beperkt aantal zaken van de kaart kiezen. Het wordt een salade en een schaslik kip. Als Hellen naar de toiletten gaat doet het licht het niet en er komt ook geen water uit de kraan. Gelukkig hebben we zelf vochtige doekjes bij ons. Maar dan wordt ook duidelijk waarom de menukeuze zo beperkt is: ze zitten hier al twee dagen zonder elektriciteit en zonder water. Met lange tanden eten we toch maar door, goed controlerend of de kip wel helemaal gaar is en hopend dat het goed blijft gaan vanbinnen.

Al sinds we Polen zijn binnengereden trekt onze auto veel bekijks. Mensen die langs de kant van de weg staan draaien hun hoofd 180 graden rond, in auto's die ons inhalen zijn de neuzen tegen de ramen gedrukt en als we stilstaan wordt er om de auto heen gelopen. Al een paar keer is er van de auto een foto gemaakt. Maar vandaag slaat alles als we weer weg willen rijden van de lunchplaats staat er naast de auto een man druk te telefoneren en hoor ik hem drie keer "StreetKa" roepen. Wat hij voor zich ziet staan met kennelijk even met zijn maat besproken worden. Als we wegrijden wordt er nog een foto als bewijsmateriaal gemaakt.

De StreetKa houdt zich overigens keurig, ook op deze bedenkelijke wegen, met deze temperaturen en de airco aan geen problemen. Alleen zit het afvoerslangetje van de airco weer eens verstopt en wordt het dus binnen op de vloeren nat. Sraks op de Krim maar even naar proberen te kijken.

De rit naar Kherson verloopt verder zonder bijzonderheden. De manieren van inhalen, achteruitrijdend verkeer wat op ons afkomt, zwaar beladen rokende Lada's, fietsers en voetgangers op de rijbaan, een bus die rechts over het grindpad een vrachtwagen passeert ... het zijn dingen die wel opvallen maar allang niet meer bijzonder genoemt kunnen worden. Het verkeer in Oekraïne is een soort quantummechanica. Je moet het niet proberen te begrijpen maar gewoon mee leren werken.

Eenmaal in Kherson vindt Garmin het weer leuk om ons een stuk af te laten steken door een straatje binnendoor. Helaas een straatje waar geen wegdek meer te herkennen is. Het is meer een soort maanlandschap. We ploegen er stapvoets doorheen om uiteindelijk weer op een prima stuk asfalt te eindigen. Dat kon anders. Het hotel zelf is een pareltje. Erg mooi, erg nieuw, erg luxe. Afgezien van het taalprobleem ontbreekt het ons aan niets.

Morgen een relatief kort stuk rijden tot Koktebel aan de zuidkust van de Krim.


Hellen wacht even beneden totdat ik uitgekeken ben boven bij het monument.


Dit is 'm dan. De Rodina Mat. Met de werklui op de voorgrond om een idee van de afmeting te krijgen.


Twee vrolijk gekleurde tanks op het enorme plein voor het museum. Aan één kant geschilderd dan.


Beelden van de tweede wereldoorlog.


Dit zal een eerder tijdperk voorstellen.




Steden van de roemrijke helden (12 Cities of Heroes): Moskou, Leningrad, Wolgagrad, Kiev, Minsk, Sevastopol, Odessa, Smolensk, Moermansk ...


Achter het schild is een observatie platform. Goed te zien zijn de platen staal waaruit het beeld is opgebouwd.


De temperatuur is alweer aardig opgelopen als we vertrekken.


30 kilometer na vertrek uit Kiev bereikt de StreetKa de 100K.


Hoeveel kilometer zal deze erop hebben zitten? Het hangt wat door maar rijdt nog prima.


We rijden zoveel mogelijk open maar aan het eind van de dag werd het te warm en ging het dak er toch maar op.


Groentewinkel annex bushalte.


Op hoop van zegen de lunch weggewerkt.


Iedere provincie en ieder rayon wordt aangegeven met dit soort 'borden'. De een wat fraaier dan de ander. Hier komen we de provincie Kherson binnen.


Op een veldje staat een tiental helicopters. Geen idee of er nog van in gebruik zijn.


Weer kunst of aanduiding voor het vliegveld?


Garmin heeft weer een stukje off-roading voor ons uitgezocht.


Een oase van luxe.


Doet u mij maar een stukje vlees :)