Dag 13: Chişinǎu |
Het vroege opstaan om de warmte en de verkeersdrukte te vermijden was gisteren goed bevallen dus dat doen we vandaag nog een keer. Het ontbijt in het hotel is vanaf half 9 maar omdat we eerder willen vertrekken kunnen we het ook meekrijgen. Het blijkt bij het ophalen te bestaan uit een paar kwakworstjes met mosterdsaus, twee broodjes met kruidenboter, twee custardcakejes en een pakje jus d'orange. Niet echt een feestmaaltijd.
Kherson ziet er bij het wegrijden door de stad nog best vriendelijk en groen uit. Deze kant van de stad hadden we nog niet gezien. Het is er ook wat levendiger, zelfs op dit nog vroege uur. We rijden langs het Ploshad Svobody, het plein van de vrijheid met een standbeeld van Lenin. Lenin mag hier overal nog blijven staan, van Stalin zijn alle beelden verwijderd.
Op een website met informatie over de stad lees ik: "The city is also known all over Ukraine for its poor quality roads. As they say, we do not have roads, only directions...". Het zijn hier inderdaad weg slechte wegen richting Odessa. Onderweg rijden we nog door een grote stad Mikolaev. Lonely Planet zegt van deze stad: "The only good thing about Mikolaev is leaving it." Zo veel slechter dan de meeste andere steden ziet het er op het eerste gezicht niet uit.
Zonder veel bijzonderheden naderen we Odessa. Hier hoeven we niet door het centrum van de stad maar rijden we min of meer bovenlangs. We overwegen nog even om toch een kijkje in de stad te nemen maar omdat het onbekend is hoe het aan de grens tussen Oekraïne en Moldavië zal zijn nemen we het risico niet. We komen langs de twee langwerpige meren aan de noordkant van de stad. Hoewel het er gezellig uitziet stinkt het er ondedaarlijk. Hij lijkt alsof het riool van Odessa hier aansluit. Het zicht wordt verderop ook ontnomen door een lange betonnen muur. Dit deel van de stad is duidelijk niet het meest aantrekkelijk deel.
We willen Moldavië binnenkomen via Palanca om Transnistrië te vermijden. Transnistrië is een smalle deelstaat van Moldavië, rechts van de rivier Nistru. De deelstaat heeft zelf onafhankelijkheid uitgeroepen maar dit wordt enkel door Rusland erkend. Het is dan ook een sterk Sovjet geörienteerd gebied. Ondanks het feit dat Transnistrië niet echt onafhankelijk is hebben ze wel een eigen vlag, eigen hoofdtad (Tiraspol), eigen politieke besturing, eigen munteenheid (Transnistrische Roebel) en dus eigen grensovergangen. En die zijn soms erg lastig te passeren. Hoewel het erg interessant kan zijn om het gebied eens te bezoeken hebben we geen zin in al teveel oponthoud op deze toch al lange trip.
Garmin lijkt Palanca niet te kennen en dus stellen we eerst de laatste plaats in Oekraïne in: Mayaky. Eigenlijk willen we nog wel even wat eten en de laatste grivna stukslaan maar Mayaky ziet er niet uit als een gezellige plek. Direct na het dorp rijden we de Nistru over en raken we even in de war. Zijn we nu al Moldavië binnengereden? Er volgt een tijdje een weg zonder afslagen en bordjes en plots staan we voor een slagboom. Een man deelt weer witte briefjes uit en met briefje kunnen we rechts parkeren.
De paspoorten worden opgevraagd en we geven aan dat we naar Chisinau willen. Verkeerde witte briefje. Dus terug naar de slagboom lopen en daar nog eens proberen. De man is inmiddels op de hoogte gebracht en nadat de stroom auto's is afgehandeld krijgen we een ander bonnetje. "Good luck", zegt hij nog.
De paspoorten en het kentekenbewijs worden ingeklopt. Deze beambte kan de match niet maken totdat ik zeg dat het de auto van Hellen is. Dan is het ineens duidelijk en mogen we in de auto verder wachten. Een kwartiertje later komen de spullen terug en kunnen we weer verder. We treffen een klein eethuisje vlak voor een splitsing. Hier kunnen we lunch bestellen en met Oekraïens geld betalen. Het ziet er niet uit en kost allemaal zo goed als niets. Het eten is ook niet best. De frieten druipen van het vet en ook de gehaktballen kunnen we uitknijpen. Maar het smaakt nog wel okee. Dat vinden de intussen op de lucht afgekomen zwerfhonden ook.
Als we weer vertrekken komen we op een splitsing met rechts weer een slagboom en een vlag van Moldavië. We gokken dat we rechtsaf moeten en vragen de boombediende of we goed zitten. Gelukkig wel. Dan worden we zeer vriendelijk en in het Engels verder geholpen. Een van de douaniers komt zelfs zijn kantoortje uit om te vertellen dat we na de paspoortcontrole even bij hem langs moeten. Hij legt dan uit dat we belasting moeten betalen, het kan in grivna en kost dan omgerekend 2 euro. Buiten om de hoek is de bank. We zijn al aangekondigd en het verloopt allemaal erg soepel. Ik kan er meteen de overgebleven 200 grivna omwisselen naar Moldavische Lei.
Direct in Moldavië wordt het landschap een stuk aantrekkelijker. Het lijkt groener, minder grauw, de wegen zijn in goede staat, verhoudingsgewijs en er zijn fraaie heuvels. Van armoede is niet meteen iets te zien. Moldavië geldt samen met Albanië als armste land van Europa maar dat weten ze dan beter te verbergen dan Oekraïne. Het rijdt er lekker weg en we schieten goed op naar Chisinau, wat duidelijk op de borden staat aangegeven.
Garmin is hier niet erg goed bekend en in de stad zelf wordt het nogal chaotisch. Het lijkt ook alsof we niet de kortste route naar het hotel rijden. Het laatste stukje mogen we zelf ook nog uitzoeken maar dat lukt prima. Chisinau is zeker niet representatief voor de rest van het land. Hier is relatieve rijkdom en er is zelfs een mall geopend met alle dure westerse merken aanwezig. Er zijn luxe hotels en restaurants. Ook ons hotel valt niet tegen, we krijgen een erg mooie ruime kamer in het roze. Wel jammer dat direct bij inchecken de stroom uitvalt. Maar een uurtje later doet alles het weer.
We vertaleten het hotel enkel nog om wat geld te pinnen. Het hotel wil liefst contant betaald worden en geeft dan zelfs korting. Morgen de stad verder maar verkennen.
Ploshad Svobody met het standbeeld van Lenin.
Zo ziet Kherson er nog vrij aantrekkelijk uit.
Het meegekregen ontbijt van het hotel.
Een rotonde in Mikolaev. Het is wat grauw maar niet erger dan de meeste andere steden hier.
Odessa Oblast. Oblast van de partizaanse helden.
Odessa.
Nu wel het juiste controletalonnetje. Stom van ons.
De grenspost van Moldavië.
En we zijn binnen. Deze keer al met al niet veel meer dan een uur over gedaan.
Chisinau nog 138 kilometer.
Het landschap wordt meteen aantrekkelijker. En geen belijning op de weg. Da's makkelijk want dan kunnen we het zelf indelen.
We komen in de buurt.
Binnenkomst bij de stad. Nu weer even goed opletten.
De nieuwe mall en enige mall van het land: Malldova.
Flatgebouw. Het valt op dat hier nog zowel latijns schrift als cyrillisch wordt gehanteerd. De voertaal in de stad blijkt Russisch. Sterker nog, het lukt hier beter om me verstaanbaar te maken dan in Oekraïne.
Onze slaapplek voor de komende twee nachten. Gaat lukken.
Of we watermeloen lusten. Tuurlijk, en er komt voor ons ook een bordje.
Uitzicht vanaf ons dakterras.