Dag 15: Sighișoara |
We gaan helaas Moldavië alweer verlaten. Achteraf hadden we nog wel meer willen zien van dit land en van Chisinau. We vertrekken weer vrij vroeg, volgens google maps is het een uur of 7 rijden naar Sighisoara. In Chisinau staan we voor een stoplicht en een vrouw verkoopt vlaggetjes met een zuignap. Die gaat op het voorruit.
Ik help Garmin een beetje met de gisteren aangeschafte wegenkaart en kan precies alle dorpjes die we passeren aankondigen. Het landschap stelt weer niet teleur. Tot aan Romanovca houden we het noordwesten aan, daarna zuidwestelijk richting Ungheni om daar de grens over te gaan. Garmin is het regelmatig niet eens met de kaart en de borden langs de weg. Van de laatste Moldavische Lei kopen we nog wat eetwaar en een flesje Moldavische wijn.
Vlak voor Ungheni wordt het nog even spannend. Een tegenligger probeert in één keer meerdere auto's tegelijk in te halen en komt recht op ons afgereden. Het ziet er naar uit dat hij het niet gaat redden en hij komt snel op ons af. Op het allerlaatste moment rest ons niet anders dan de weg af te sturen en de berm in te gaan. De inhaler is boos op ons.
Eenmaal in Ungheni aangekomen wordt het zoeken. We steken een paar keer een spoorbaan over (wat overigens in de landen die we doorkruizen een riskante onderneming is en alleen met 5 km/u kan worden gedaan zonder vreselijke schade) maar kunnen de grensovergang niet vinden. Borden staan er nergens. Garmin wil ons maar naar het noorden sturen en uiteindelijk weten we niets anders dan inderdaad maar de aanwijzigingen op te volgen.
We worden 20 kilometer verder gestuurd naar Sculeni en daar kunnen we dan aansluiten bij de rij auto's die Moldavië willen verlaten. Het is intussen ongemeen heet geworden en we staan in de zon op een rijtje. De meeste mensen stappen tussen het aanschuiven door even uit de auto en gaan in de schaduw staan. Het zijn voornamelijk Moldaviërs hier en een enkele Roemeen. Het duurt ongeveer een uurtje voordat wij aan de beurt zijn.
Onze auto heeft weer veel belangstelling. Een groepje meiden uit een busje staat met overdreven belangstelling naar de de StreetKa te kijken. We geven de paspoorten af en het chassisnummer moet weer gecontroleerd worden. Dat staat in het dashbord achter de voorruit maar dat vind men niet voldoende. Ondertussen moet de kofferbak open en wordt naar de bagage gekeken. De hele club vrouwen kijkt ongegeneerd mee naar wat we allemaal bij ons hebben. Even zijn we bang dat de koffers ook open moeten. Sigaretten? Nee, we roken niet. Alcohol? Nou, intussen 3 flessen wijn verzameld ... maar nee, geen alcohol. Okee, klep weer dicht. Dan moet de motorkap open. De zwerm dames loopt snel naar de voorkant om ook daar mee te kijken. Wat denken ze toch te zien? Alsof ze verstand hebben van automotoren ... Ik zeg nog dat het chassisnummer daar niet voorkomt en dan wordt de vloerbekleding aan de binnenkant losgehaald en ... het nummer wordt ook daar gevonden en ze zijn tevreden. Nog steeds onder nieuwsgierige blikken starten we de motor en kunnen we verder.
Aan de Roemeense grens wordt het ons makkelijk gemaakt. Rechts staat een rij van zo'n 20 wagens uit Moldavië, links een bordje "EU-landen" met twee auto's voor ons. We kunnen, na het uitleggen waar we vandaan zijn gekomen en waar we naartoe gaan, direct doorrijden.
Daarna komen we meteen weer in een stad, Iasi. We zoeken een pinautomaat om Roemeense Lei in te slaan. Garmin is nog een beetje onwennig want we worden door een paar kleine straatjes in een achterbuurt geleid. Dan kunnen we de snelweg op.
De volgende stad is Piatra-Neamt, een plaats aan de voet van de bergen die er erg gezellig uitziet. Er gaat een kabelbaan over de stad heen. Daarna gaan we echt de bergen in, de weg wordt smaller en steiler totdat we zigzaggend berg op en berg af gaan. Hoogtepunt is de pas door de kloof van Cheile Bicazului waar veel mensen stoppen om foto's te maken en waar zelfs kraampjes met souvenirs aan de kant staan. Erg mooi maar het schiet niet erg op met rijden natuurlijk. Het wordt een tikkeltje scary als bij de afdaling af en toe een weghelft blijkt te zijn weggespoeld.
De bergroute houdt werkelijk uren aan en in plaats van de verwachte 7 uur doen we er minstens 10 uur over. Met stops erbij zijn we ruim 12 uur onderweg. Het laatste gedeelte is weer redelijk vlak zodat we nog voor het donker aankomen bij hotel Transilvania. Morgen gaan we Sighisoara zelf bekijken.
Van Chisinau naar de grens tussen Moldavië en Roemenië duurt al 2 en half uur.
Vrachtwagen met zand zonder klep om de boel binnen te houden. Hij verloor aardig wat lading onderweg.
Ons souvenir helpt misschien bij de grensovergang.
Okee, we staan in de zon maar 53.9 graden is wel wat extreem.
Onze eerste kennismaking met Roemenië in Iasi.
Daarna worden we getrakteerd op een stukje 'behind the scenes'.
Op de snelweg kunnen we aardig doorstuiven.
Bij het restaurant voor de lunch hebben ze vijvers met schildpadden. Die komen gezellig op Hellen af gepaddeld als ze brood bij zich heeft.
Piata-Neamt.
Een levendige en gezellige stad zo te zien.
Een schitterend mooie pas bij Cheile Bicazului.
De weggeslagen stukken worden alweer hersteld maar het is nu nog even oppassen.
Ook hier veel ooievaarsnesten.
Het hotel bij Sighisoara.
Zonsondergang.
Het is voor ons weer erg goedkoop eten hier. En lekker!